کیوسک

گروه کیوسک بی تردید ماندگارترین، پرکارترین، حرفه ای ترین و خوش رفتارترین گروه موسیقی راک ایرانی بعد از دهه هفتاد است که به خلق آثار موسیقی در حوزه موسیقی راک و تلفیقی پرداخته و  حتما در تاریخ موسیقی راک ایران جزو پنج گروه اول ثبت می شود. اما مثل بسیاری گروههای موسیقی راک متکی به یک نفر است. آرش سبحانی محور گروه کیوسک است. از همان آغاز بوده و تا به امروز مانده. من علیرغم چاهها وچاله هایی که پیش پایش ایجاد شده و مثل همه ما گاه با هشیاری از آن گذشته و گاه چند صباحی گرفتارش بوده این پیگیری و تداوم او را می ستایم. و این تنها چیزی نیست که در او می ستایم. آرش سبحانی مثل اغلب اعضای گروهش سالهای کودکی دهه پنجاه را کودکانه لمس کرده، دهه شصت را با خشونت مدرسه ایدئولوژیک گذرانده، دهه هفتاد به کشف راههای کار خوب پرداخته، دهه هشتاد علیه وضعیت عصیان کرده و هفت سالی است که شش آلبوم را با موهایش که سفید شده ماندگار کرده، بعضی درخشان، بعضی میانه حال، ولی بی انصافی است بگویم که کار بد دارد. اولین بار آرش را در خانه خودش یا رامین بهنا دیدم، مثل همیشه پر از انرژی بودم و فکر می کردم می توانم کمک شان کنم. بعدا در کنسرت های شان در تهران از صدای موسیقی راک که در آن روزها در شهر در می آمد لذت بردم و قرار شد کارهایی بکنیم. یکی دو سالی بعد به اجبار نکبت سیاست هر دو از سرزمین دور شدیم، من به اروپا آمدم و او به آمریکا رفت. همیشه داستانها نصفه می ماند.