جدار شیشه‌ای

نسل دردمند امروز به دنبال نوش داروی آرامش است. میخواهد زخمهای خود را التیام بخشد. به این در و آن در میزند، گاه سراغ کتابهای روان درمانی، محفلهای گوناگون عرفانی را میگیرد و گاهی هم در پی یافتن فال گیرها، رمّالها، غیب گوها و… میرود، اما بینتیجه و دست خالی بر میگردد. این مجموعه با هدف نگاهی دوباره به زندگی از زبان مردی گردآوری شده است که تسلطش در فلسفه قابل توجه است. تجربههایش در زندگی پر فراز و نشیباش انگیزهای خواهد بود برای آنان که به اندیشیدن و یافتن آرامش نیازمند هستند. دربارهی بیشتر شاعران و نویسندگان مطرح ایران و جهان نوشته است و سعی کرده آنها را به سایرین معرفی کند اگر چه به قول خودش “پنبه خیلیها را زده است“. نشستن پای صحبتهای او فرصتی فراهم کرد تا این بار از او و حرفهایش نوشته شود اما پیش از شروع مطالب، دفتر کوتاهی از زندگی عبدالعلی دستغیب ورق زده میشود:

سید عبدالعلی دست‌غیب در ۱۶ آبان ۱۳۱۰ خورشیدی در شیراز به دنیا آمد. پدرش، سید جواد، کارمند وزارت معارف (فرهنگ و آموزش و پرورش بعدی) در شهرستان‌های فیروزآباد و جهرم بود. عبدالعلی دست‌غیب تحصیلات ابتدایی و دورهی اول متوسطه را در فیروزآباد و جهرم گذراند. سپس وارد دانشسرای مقدماتی شیراز شد و پس از فراغت از تحصیل، به تدریس در دبستان‌های کازرون و نورآباد ممسنی پرداخت. وی پس از ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲ به دلیل فعالیت سیاسی بازداشت شد و یک سال را در زندان شیراز گذراند. دست‌غیب پس از آزادی از زندان، به علت ممنوعیت از مشاغل دولتی به کار در دفتر اسناد رسمی و روزنامه‌های محلی شیراز پرداخت و مدت سه سال نیز کارمند غیررسمی اداره بهداشت بود.

دستغیب در سال ۱۳۳۷ برای ادامهی تحصیل به تهران رفت و وارد دانشسرای عالی شد. پس از گذراندن دورهی سه سالهی دانشسرای عالی در رشتهی فلسفه و علوم تربیتی، فوق لیسانس همین رشته را ادامه داد، اما به دلیل موانعی درس را رها کرد. از آن پس تا سال ۱۳۵۹ به تدریس ادبیات، نقد ادبی و جامعه شناسی هنر در دبیرستان‌ها، مدارس عالی و دانشسراهای مقدماتی در شیراز و تهران پرداخت. وی در سال ۱۳۵۹ به‌ درخواست خود بازنشسته شد و از آن پس توانست وقت بیشتری را به مطالعه و نگارش اختصاص دهد.

عبدالعلی دست‌غیب از سال ۱۳۲۶ در روزنامه‌های شیراز همچون پارس و بهار ایران، و سپس در مجله‌ها و روزنامه‌های تهران همچون اطلاعات، کیهان، سخن، فردوسی، نگین، روشنفکر، امید ایران، پیام نوین، راهنمای کتاب، آینده، آدینه، کلک، کیهان فرهنگی، نیستان و ادبیات داستانی، مقاله‌ها و مطالب متعددی در زمینه‌های تاریخ، فلسفه، جامعه‌شناسی و هنر نوشته است.

از دست‌غیب بیش از ۵۰ عنوان کتاب ترجمه و تألیف و نقد وجود دارد. دست‌غیب در سال ۱۳۷۴ از سوی وزارت فرهنگ و ارشاداسلامی به عنوان منتقد نمونه برگزیده شد و لوح سپاس خدمات فرهنگی دریافت کرد. همچنین، در سال ۱۳۸۲ طی مراسمی در صدا و سیما، دست‌غیب به عنوان چهره ماندگار در رشته نقد ادبی شناخته شد و موفق به دریافت لوح تقدیر و جایزه گردید.